☐ Mickiewicza 17 (Ziegelstrasse 17)

Widoczna na rysunku kamienica wybudowana została w roku 1912 na miejscu wcześniejszego budynku, który w roku 1906 należał do Augusty Kluge. Wiemy także , że w roku 1908 działka należała na pewno do rodziny Sennowitz oraz, że właścicielką kamienicy w końcu lat trzydziestych XX wieku była Augusta Sennowitz. Można więc przypuszczać, że budowniczym kamienicy był w roku 1912 mąż Augusty – Fryderyk Sennowitz (z zawodu telegrafista). Czy Augusta Kluge to późniejsza Augusta Sennowitz, czy to tylko zbieg imion pozostanie tajemnicą. Kamienica posiada klasyczną i symetryczną formę architektoniczną. Najbardziej rzucającym się w oczy elementem jest boniowanie praktycznie całej fasady. Elementy zdobiące balkony nawiązują do elementów zdobiących piętra. Umieszczone pod gzymsem płyciny przedstawiają kobiece twarze, płyciny między piętrami skomponowano z elementów roślinnych. Rysunek przedstawia kamienicą niedługo po wybudowaniu wraz ze wszystkimi detalami po których dzisiaj praktycznie nie zostało już śladu. W roku 1985 ZGM przeprowadził remont sypiącej się fasady, który polegał niestety na odbiciu pierwotnych elementów architektonicznych i wytynkowaniu fasady „na prosto”. Zlikwidowano także murowane balkony zastępując je ażurową metalową balustradą. Wewnątrz zachowały się oryginalne piece kaflowe oraz sporo elementów stolarki wewnętrznej. Na parterze od samego początku usytuowany był lokal użytkowy. Na rysunku widzimy sklep kolonialny Hermanna Lewinskiego, ale historia tego lokalu jest długa. Po wojnie był tu sklep warzywno-spożywczy pani Warsińskiej. W latach 50-tych i 60-tych sklep spożywczy „Społem” prowadzony przez Janinę Bruską, a następnie sklep mięsny firmy pana „Gierszewskiego” z Brus prowadzony przez Barbarę Baczyńską. Ostatnie lata to krótko – Biuro karier Powiatowego Urzędu Pracy i niestety obecnie pustostan. Najbardziej znanym mieszkańcem tej kamienicy był Czesław Wycech. Urodził się 20 lipca 1899 roku na Podlasiu. Za działalność polityczną w PLS „Wyzwolenie” oraz lewicowym Związku Nauczycielstwa Polskiego został karnie przeniesiony do Chojnic, gdzie kierował w latach 1932-37 Szkołą Powszechną nr 1. W pamięci Chojniczan pozostanie jako autor monografii „Powiat chojnicki”, Marszałek Sejmu PRL-u (1957-1971) oraz „pomocny duch” w tworzeniu komunikacji miejskiej w Chojnicach. W kamienicy mieszkanie prywatne posiadał także Edward Nusbaumer – rzeźbiarz w kamieniu. Nieco dalej, bo przy Mickiewicza 30 miał swój zakład, gdzie wykonywał, jak wynika z reklamy, „pomniki marmurowe, granitowe i sztuczne. Płyty na umywalki, rury cementowe, posadzki na chodniki oraz dachówki cementowe”. Oferował marmur biały, włoski, francuski i polski. Książka adresowa wymienia także innych mieszkańców kamienicy: Ludwika Maciejewskiego – kupca, Edwarda Looka – szofera, Anastazję Muchowską – służącą, Władysława Sowę – urzędnika banku. Obecnie najstarszymi lokatorami kamienicy są państwo Kamińscy zamieszkujący tu od 1946 roku.

Jacek Klajna