☐ Zabytki Chojnic – Kościół pojezuicki (gimnazjalny)

Dwunastego marca 1619 roku z Nowych Szkotów pod Gdańskiem do Chojnic przybyli dwaj Jezuici. Pierwotny drewniany kościół jezuicki (przeniesiony w roku 1640 z Doręgowic staraniem superiora Jerzego Halsziegera) spłonął 16 sierpnia 1712 roku. Jezuici rozpoczęli więc budowę nowego, już murowanego kościoła w roku 1718 (położenie kamienia węgielnego. Zasad- niczy okres budowy kościoła, wg. projektu architekta zakon- nego Jana Zelnera, przypadł na lata 1733 – budowa fundamen- tów, 1744 – kiedy to ukończono wieże. Dzwony zawieszono jed- nak dopiero w roku 1755 (po raz pierwszy zabrzmiały 31 lipca 1755). W między czasie chojnicki malarz Franciszek Haeflich wykonał w kościele polichromię (1742). Jest to cykl przed- stawień związanych głównie ze świętymi polskimi i jezuickimi oraz z żywotem N. P. Marii. We wnękach okiennych, na gurtach (inaczej łuk sklepienny) i na fryzach belkowań deko- racja roślinno-kwiatowa z medalionami. W prezbiterium po-środku sklepienia Oko Opatrzności adorowane przez aniołki. W okre- sie okupacji zatynkowana, silnie przemalowana w roku 1970 przez Antoniego Rochowicza. Ołtarz główny późnobarokowy z XVIII wieku, stiukowy, wielobarwny, częściowo marmoryzowany (imitacja marmuru, wykonana z barwionego stiuku), połączony w jedną całość kompozycyjną z portalami do zakrystii i kruchty. W polu środkowym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Jana Chrzciciela (patrona Chojnic). Kościół Zwiasto- wania Najświętszej Maryi Panny to budowla późnobarokowa, wzniesiony na planie prostokąta o wymiarach 24,6 x 15 m. Orientowany, murowany z cegły i kamieni, trójnawowy, halowo-emporowy, z dwuwieżową, dwukon -dygnacyjną płaską fasadą. Fasada poprzedzona od zachodu kruchtą. Na środku fasady duże okna zamknięte półkoliście. Dach kościoła dwuspadowy o jed- nej kalenicy, kryty dachówką Hełmy wież baniaste, z ośmio- bocznymi latarniami, zwieńczone kutymi gloriami. W wieżach kręcone schody na empory. Po- między wieżami otwarta do nawy kruchta wydzielona szeroką arkadą pod chórem muzycznym, zam- knięta łukiem koszowym. Elewacja południowa dzielona parami pilastrów o głowicach w typie jońskim. Okna w korpusie po- łudniowym prostokątne, w obramieniach uszatych z bogatymi ornamentami o motywach esownic. Elewacja wschodnia zwieńczo- na trójkątnym przyczółkiem, niżej wybudowana w roku 1863, z wykorzystaniem dawnego muru miejskiego, aula.